White Collar Borders

Mazzel

Mijn eerste border collie van wie ik geleerd heb hoe je wel, en vooral niet met een border collie om moet gaan.

Na jaren gestreden te hebben tegen de gevolgen van spondylose en arthrose, hebben we samen besloten het bijltje erbij neer te leggen.

Lieve Mazzel; er rest mij 1 woord: Dank.

Weezy

Dit reutje werd als laatste geboren op 20 augustus. Zijn ontwikkeling was sterk achter gebleven en hij kon buiten zijn mama niet overleven.

Voor altijd een deel van ons kleine vent!

Wexford
Als laatste geboren op 11 augustus 2015.
Reden dat hij al overleden was toen hij nog veilig bij Grace zat? We zullen het nooit weten.

Speel fijn met Weezy, klein kereltje!

Wembly
Hij heeft maar 5 weken mogen leven, "Urtje" zoon van Grace en Willow. Hij heeft in die 5 weken een onuitwisbare indruk achter gelaten op iedereen die hem leerde kennen.
Urtje bleef achter in groei en na veel onderzoek is uiteindelijk gebleken dat zijn nieren niet werkten. 
Samen met de dierenarts besloten om hem te laten gaan.

Dag Urtje; bedankt voor de mooie 5 weken.

Lilly
Mijn silly- lilly, mijn kneus, mijn knuffel, mijn 2e "once-in-a-lifetime" hond.

Lil kwam 20 juli 2013 op mijn pad. Krap 2 jaar oud en ik was eigenaar nummer 6. Bang voor alles en iedereen, vooral voor klompen en mannen met baarden. Mijn roedel ving haar op, liet haar zien dat het leven leuk kan zijn en beetje bij beetje knapte ze op.
Mee naar de training van Wicka, jij hoeft niet. Totdat Lil aan de kant stond te springen; nu ik, nu ik! 3 maanden lang, liep ik tussen de schapen te huppelen en gek te doen, Lilly moest de lol weer gaan inzien. Tot Lil me op een dag aan keek en de schapen ging halen; klaar met die onzin!
Heel rustig aan weer gaan trainen en jawel; Lilly genoot! Zelfs wedstrijdjes klasse 1,5 gestart. Tot ik op een wedstrijd gefrustreerd raakte en Lil uit schold. Meteen ret en Lilly mocht met pensioen.
Afvoeren in Noordwijk, schapen laden en opzetten genoot ze van dus dat werd haar werk.
Haar voorvoetjes vervormden maar zolang ze geen last had..... Tot september 2020. Lil liep kreupel op beide voorpoten. 
3 september 2020 foto's laten maken. De dierenarts kwam met ontdaan gezicht terug; dat dit hondje nog loopt! Geen botje was onaangetast, scheuren, splinters, artrose, artritis, vergroeiingen, alles wat er mis kan zijn, was mis.
Ter plekke het besluit genomen. Mijn Lil zou geen dag meer pijn mogen lijden. Ze is in mijn armen gegaan en is thuis begraven.

Lieve, lieve Lil, ik mis je.